«بنیان‌گذار» گرده‌ای را که از درخت انجیر نی ریز محل تولدش آورده پخش می‌کند، گل‌های ماده را بارور می‌کند و تولید میوه‌ها و دانه‌ها و در نتیجه بقای انجیر را تضمین می‌کند.
پس از اتمام گرده افشانی، انجیر شروع به رسیدن و تغییر رنگ می کند. حشرات ماده پس از بالغ شدن، انجیری را که روی آن پرورش داده شده است رها می کنند و برای گرده افشانی به دنبال انجیر می روند.
با توجه به طول عمر کوتاه و سفر طولانی آنها برای یافتن درخت، تنها چند میله می توانند درخت انجیر را گرده افشانی کنند. ماده ها درخت انجیر را که برای گرده افشانی آماده است با سیگنال شیمیایی ساطع شده از درختان تشخیص می دهند. حشره برای رسیدن به گل باید در منافذ میوه نفوذ کرده و به حفره آن برسد.
این حشرات از خانواده Agaonidae هستند. اگرچه این رابطه ممکن است منزجر کننده به نظر برسد، اما برای بقای هر دو گونه ضروری است.
اگرچه ممکن است این رابطه همزیستی نسبتاً منزجر کننده و شاید حتی ناراحت کننده به نظر برسد، اما باید به خاطر داشت که برای بقای هر دو گونه و متوقف نشدن این چرخه زنجیره غذایی ضروری است.
بدون گرده افشان ها، بیشتر گیاهان بومی و کشت شده ای که می خوریم زنده نمی مانند. تعداد گرده افشان ها در سراسر جهان رو به کاهش است و این کاهش تهدیدی برای تنوع زیستی، سلامت انسان و تغذیه است.
از عوامل اصلی این کاهش می توان به استفاده بی رویه از آفت کش ها و علف کش ها، وجود گونه های مهاجم، از بین رفتن و تکه تکه شدن زیستگاه های طبیعی و تخریب محیط زیست اشاره کرد.
بر اساس مقاله ای که در مجله علمی PLOS ONE منتشر شده است، واحدهای حفاظتی قادر به مهار این کاهش نخواهند بود. مکان هایی که زمانی نیازهای گرده افشان ها را برآورده می کردند، با افزایش دما و بارندگی غیرقابل پیش بینی تر و نامنظم تر می شوند.
