عسل کوهی کردستان علاوه بر استفاده به عنوان غذا، هزاران سال است که به عنوان یک داروی جایگزین نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
عسل پتانسیل زیادی برای استفاده به عنوان دارو دارد زیرا برای میکروارگانیسم ها مناسب نیست، بسیار اسیدی است و دارای قند بسیار بالایی است که باعث ایجاد اثر اسمزی می شود که از رشد برخی از میکروارگانیسم ها جلوگیری می کند.
در برخی از عسل ها پراکسید هیدروژن یافت می شود که اثر ضد باکتریایی قوی دارد. با این حال، خواص و ظاهر عسل با توجه به منبع گلی که زنبور در آن شهد را جمع آوری می کند بسیار متفاوت است، بنابراین برخی از عسل ها دارای فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قوی هستند.
اخیراً مطالعات متعددی عمدتاً در شرایط آزمایشگاهی انجام شده است که اثربخشی عسل را برای اهداف مختلف پزشکی به دلیل ترکیبات آن و خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، آنتی اکسیدانی، ضد ویروسی، ضد قارچی و ضد سرطانی آن اثبات می کند.
عسل ترکیبی است که برای هزاران سال به طور گسترده به عنوان دارو و منبع غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.
چندین فرآورده طبیعی که به‌عنوان دارو مورد استفاده قرار می‌گرفتند، جای خود را به دارو‌های مدرن داده‌اند اما اخیراً به دلیل افزایش علاقه عمومی به صحنه جهانی بازگشته‌اند.
در مصر باستان زنبورداری بیش از 4000 سال است که از عسل به عنوان دارو در درمان زخم ها، زخم ها، سوختگی ها، آبسه ها، بیماری های گوارشی، التهاب ها، مفاصل سفت و حتی به عنوان یک روش پیشگیری از بارداری استفاده می شده است.
در آسیا، عسل از سال 2000 قبل از میلاد به دلیل ارزش دارویی آن شناخته شده است همچنین در کتاب مقدس و قرآن به کاربردهای مختلف عسل اشاره شده است.
بقراط یونان باستان، که به عنوان پدر پزشکی مدرن شناخته می شود، از عسل برای تمیز کردن زخم ها، بیماری های گوارشی و زخم ها استفاده می کرد.
در روم باستان، عسل نیز به تنهایی یا به صورت ترکیبی تجویز می‌شد که اغلب برای درمان مشکلات گلو، ذات‌الریه و حتی نیش مار استفاده می‌شد.
اجزای اصلی عسل قندها هستند که در میان آنها عمدتاً فروکتوز و گلوکز هستند. با این حال ترکیبات دیگری در مقادیر کمتر و بسیار متغیر بسته به نوع هر عسل از منبع گلی که زنبور در آن شهد را جمع آوری می کند، مانند آب و اسیدهای آمینه آزاد وجود دارد.
